بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
إِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿29﴾ یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿30﴾
تنها یک فریاد بود و بس.
و بناگاه [همه] آنها سرد بر جاى فسردند. (29) دریغا بر این بندگان! هیچ
فرستاده‌اى بر آنان نیامد مگر آنکه او را مسخره مى‌کردند. (30)
It was just one Cry, and they were stilled. (29) Alas for the servants. No messenger ever came to them, but they ridiculed him. (30)
سوره گرامی یس (29-30)
